Grounded

Πόσες φορές πρέπει να σπάσω τα μούτρα μου για να βάλω μυαλό; Πόσες φορές να φτάσω τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά; Πόσες φορές να προσπαθήσω μέχρι τέλους και να εισπράξω απογοήτευση; Πόσες φορές…

Το παραμύθι δε τελειώνει εδώ. Μα πλέον δεν είναι παραμύθι. Αλλάζει η ιστορία μου.
Πολλές και διαφορετικές παραμέτρους θα πρέπει να λάβω σοβαρά υπ’όψιν μου και να καταλήξω σε νέες αποφάσεις, να πράξω διαφορετικά.

Δεν μου δόθηκε καμιά επιλογή. Καμιά βοήθεια. Καμιά ευκαιρία. Όμως προσπάθησα να τη δημιουργήσω. Έλπιζα πως θα βρω μια ανοιχτή πόρτα να κλείνει αργά, ώστε τελικά να τη προλάβω. Μα η πόρτα ήταν σφραγισμένη και δεν άνοιξε ποτέ. Πρέπει αναγκαστικά ή να σπάσω τη πόρτα (και ξανά τα μούτρα μου) ή να ψάξω για κάποια άλλη.

Ενώ ποτέ δε με απασχόλησαν σοβαρά οι οικονομικές δυσχέρειες που αντιμετώπισα, αυτή τη φορά το πήρα πολύ άσχημα. Δε μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχαν χρήματα. Sucks so bad! Όχι, αυτό δεν είναι κάποιο άρθρο και δε βγαίνει μετά από προσεκτική σκέψη ή σαν ώριμη απόφαση για έκφραση. Είναι απλά η οδυνηρή συνειδητοποίηση της πραγματικότητας, η διάλυση των ψευδαισθήσεων. Δε μπορώ να αποδεχτώ την αλήθεια… ακόμη…πιστεύω…