Έξω βρέχει. Και καθώς οι σταγόνες ακουμπούν κοφτά την οροφή του αυτοκινήτου, σκέφτομαι, μια στιγμή όπως αυτή, πόσες φορές θα την αναπολησω στο μέλλον; Πόσες φορές θα ευχηθώ να ήμουν σε αυτήν την θέση, σε αυτήν την στιγμή και να κοιτάζω τη βροχή;
Φτιάχνω μια χρόνοκάψουλα για να επιστρέψω εδώ από το μέλλον. Όταν όλες οι προοπτικές ήταν ακόμη ανοιχτές. Ποιος ξέρει ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Μα δεν χάνω το κουράγιο μου.
Να το θυμάσαι εαυτε μου.
Αυτές οι σταγόνες είναι τα δάκρυα του Θεού.
Κι ας μας βρέξουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.