Πέντε ιστορίες

 I. Το πιο γελαστό κορίτσι! Η πιο χαρούμενη κοπέλα! Κάθε βήμα, κάθε λέξη, κάθε νότα σκάει ένα χαμογελάκι! Σε ευχαριστώ που είσαι έτσι! Κάθε μάθημα είναι ένα χαρούμενο τραγουδάκι που λέμε με φίλους! Κι όταν έρθει η ώρα για εξετάσεις κι έχεις άγχος, θα σου πάρω μια λεμονάδα για να ηρεμήσεις. :) Τι όμορφο να είναι κανείς τόσο αθώος! Η μουσική τους βγαίνει τόσο αβίαστα! Σφυρίζουν τις μελωδίες χωρίς να ψιθυρίζουν.

II.  Ένας μπόμπιρας που δεν σταματά ποτέ! Γελάς, νευριάζεις, βαράς το πιάνο κι είσαι ανυπόμονος! Βιάζεσαι και δεν σε αδικώ. Η ζωή δεν περιμένει. Μακάρι να το ήξερα κι εγώ όταν ήμουν μικρός! Τρέξε μικρέ μου! Βιάσου! Οι στιγμές τρέχουν κι αυτές!

III.  Άλλη μια ευγενική φυσιογνωμία. Μα τι τυχερός "δάσκαλος"... Ήρθες, ξεκίνησες μουσική μαζί μου και με συνήθισες με τα κουσούρια και τις περιέργειες μου. Μεγάλωσα Κατερίνα... Σιγα-σιγα γίνομαι ο μπαρμπα-Σάββας που δεν φανταζόμουν. Τι ακούς κι εσύ... Τρεις φορές την εβδομάδα με τον γερο-περίεργο. Κι όμως! Νομίζω πως το διασκεδάζεις! Κατά βάθος εσύ χρειαζόσουν έναν πατέρα ή έστω θείο. Κι εγώ να γκρινιάζω σαν πατέρας. Μα υπάρχει γνήσια αγάπη. Και χαίρομαι που δεν έχεις χάσει ούτε ένα σου βήμα. Μπράβο! Πας μόνο μπροστά κι αυτό είναι αξιοθαύμαστο! Σε καμαρώνω κι όχι μόνο για την μουσική σου.

IV. Μοιάζεις να έπεσες από τον Άρη. Είσαι τόσο εκτός κλίματος από τον άλλο κόσμο. Ανιδιοτελής και απονήρευτη. Ευγενική. Μέσα στην καλοσύνη. Τρομερή στο πιάνο. Και τόσο μετριόφρων. Τόση ενσυναίσθηση. Τόσο στον κόσμο σου. Χωρίς ίχνος υστεροβουλίας. Σε συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. Μοιάζεις σε εμένα. Να προσέχεις. Τα ξωτικά δεν αντέχουν να ζουν πολύ στον κόσμο των θνητών.

V. Εσύ είσαι ο καλύτερος όλων. Βρήκες τι θες να κάνεις με την μουσική μόνος σου. Κανείς δεν σου είπε το τι και το πώς. Έπαιζες ήδη, πριν σε γνωρίσω, μόνος σου, χωρίς βοήθεια. Σε διορθώνω λίγο και εσύ αποφασίζεις απλά τις επόμενες κινήσεις, τα επόμενα κομμάτια, τις επόμενες μουσικές, τα νέα ταξίδια. Μπήκες και στον στίβο της ζωής νωρίς. Σπουδάζεις, δουλεύεις, παίζεις πιάνο, παντρεύεσαι και τελικά, χθες ήρθες και μου είπες ότι το μωράκι σας γεννήθηκε πριν δύο βράδια! Συγχαρητήρια φίλε μου! Τέτοια κότσια, πολλοί θα ήθελαν να έχουν σαν κι εσένα! Κι αν είσαι πιο πολύ αξιοθαύμαστος είναι γιατί είσαι άντρας. Γεννήθηκες για το πιάνο. Γεννήθηκες για την μουσική. Και κυρίως, γεννήθηκες έτοιμος για αποφάσεις και θυσίες. Να ήξερες πόσο σε θαυμάζω... Ζηλεύω και λίγο. Αλλά πιο πολύ μαθαίνω. Μια φορά δάσκαλος, για πάντα μαθητής. Σε ευχαριστώ.

Κι αν νομίζετε ότι οι ιστορίες τελειώνουν, όχι. Μένει μια τελευταία ιστορία. Μα ακόμη γράφεται.

Καληνύχτα.