Broken

Όλα γύρω μας αλλάζουν. Προς το χειρότερο στις περισσότερες περιπτώσεις πλέον. Δεν υπάρχει τίποτα το ενθαρρυντικό για τη κατάσταση μας σαν έθνος. Ας με συγχωρήσουν αυτοί που δε συμμερίζονται τον όρο έθνος . Δεν έχω όρεξη για κορώνες οποιουδήποτε είδους. Έχω κουραστεί κάθε φορά που ανοίγω το στόμα μου να μιλήσω να χρειάζεται να εξηγώ τι ΔΕΝ είμαι και όχι τι τελικά είμαι. Δε θα μπω καν στο κόπο απόψε.

Λοιπόν ορίστε τι είμαι: Είμαι ένας μουσικός , γύρω στα 27 που θέλει να κάνει τη διαφορά, γιατί δε μπορεί πια να βλέπει να προσποιούνται πως προσπαθούν αντί για αυτόν να το κάνουν άλλοι. Είμαι ένας νέος εργαζόμενος που προσπαθεί να επιβιώσει επαγγελματικά και οικονομικά σε μια χώρα που δε του δίνει λύσεις και μέλλον. Είμαι ένας Πόντιος στη καταγωγή, με βαθιά αγάπη για αυτή τη χώρα που κάποτε γεννούσε ανθρώπους με φιλότιμο και για την ιστορία και το πολιτισμό της ιδιαίτερης πατρίδας του. Είμαι ένας άνθρωπος με όνειρα που κάποτε φάνταζαν εφικτά... Ένα μεταπτυχιακό στη μουσική , μια οικογένεια με τη κοπέλα μου και μια εργασία που να προσφέρει κίνητρα και προοπτικές. Μια ποιότητα στη ζωή μου. Μια ανάσα. Ένα σκοπό για τον οποίο να παλεύω , να κάνω αυτό το τόπο ένα καλύτερο μέρος.

Αντί για αυτό , είμαι αναγκασμένος να ζω στην αβεβαιότητα και τη τρομοκρατία. Για το μέλλον που θα ήθελα , για αυτό που πιθανόν να έχω και για αυτό που θα πρέπει όπως και δήποτε να αποφύγω. Είναι ένα βρώμικο παιχνίδι. Και το χειρότερο; Είμαι αναγκασμένος να το παίξω. Γιατί δεν είμαι μόνος μου. Έχω κι άλλους που εξαρτώνται από μένα.

Να ζω μια μέτρια ζωή , όπου μου παρέχονται ίσα-ίσα τα απαραίτητα για να είμαι ικανός να επιζήσω σωματικά και συναισθηματικά.

Όχι.

Αρνούμαι να γίνω ένας ανόητος.

Μεγάλωσα με άλλες φιλοδοξίες για τη ζωή που πάνε να μου στερήσουν. Δεν έφτασα ως εδώ για να αφήνομαι να κοιτάζω που με κομματιάζουν.

Δε ξέρω πως, αλλά θα τα αλλάξω όλα.