Κίτρινα τριαντάφυλλα.

Το θέμα του αποψινού post είναι πολύ θλιβερό. Θέλω να μιλήσω για όσους στέκονται απέναντι μας.

Απέναντι μας λοιπόν . Ποιοι είναι αυτοί όμως; Ποιοι είναι δηλαδή αυτοί που σε κάθε μας λέξη είναι έτοιμοι να φέρουν αντίλογο , σε κάθε μας βήμα μια τρικλοποδιά , σε κάθε μας πισωγύρισμα ένα αυτάρεσκο σάπιο χαμόγελο. Είναι αυτοί που δε μπορούν να δεχθούν ότι κάποιος άλλος είναι διαφορετικός από αυτούς , είναι αυτοί που ζηλεύουν τον καθένα και το κάθετι που στη σκέψη τους αποτελεί μια απειλή για τη δική τους ανωτερότητα , είναι αυτοί που δε χαίρονται με την επιτυχία των άλλων και τρέφονται, ζουν και αναπνέουν για να συγκρίνουν τη δική τους μίζερη ζωή με τις τυχόν αποτυχίες στη ζωή των άλλων. Είναι αυτοί που δε θέλουν να δουν κανένα να γίνεται καλύτερος τους και αρέσκονται να κατασκευάζουν εμπόδια αληθινά ή όχι , να τα βάζουν στο δρόμο των άλλων και να βλέπουν τη πτώση τους.

Πραγματικοί παλιάνθρωποι , πολλές φορές έχουν καταντήσει έτσι χωρίς να το θέλουν. Το κυνήγι της επιτυχίας τους έκανε σε κάποιο σημείο της πορείας τους να λησμονήσουν τι σημαίνει αξιοπρέπεια , αξιοκρατία ,αξιολόγηση και εν τέλει τι έχει αξία για τους ίδιους.
Πιθανόν αποτυχημένοι οι ίδιοι , πνίγονται σα τα ποντίκια που τα έχουν ρίξει στη θάλασσα , στην ιδέα της επιτυχίας των άλλων , μα ακόμα περισσότερο δυστυχώς , στην ιδέα της ευτυχίας των άλλων.

Ανικανοποίητοι από τη φύση τους , αδυνατούν να βρουν να πουν κάτι καλό για τους άλλους και η κριτική τους είναι πικρόχολη του χείριστου είδους και λαμβάνει τη μορφή του στυλ
''Καλό ήταν , αλλά...'' και ακολουθεί μια αμαξοστοιχεία απαξιωσης. Δε μπορούν αληθινά να αντιληφθούν και να να εκτιμήσουν κάτι το ωραιό ή καλό και ο μόνος λόγος κάποιου ίχνους θετικής αξιολόγησης, είναι για να ακολουθήσει μια σειρά από αρνητικά στοιχεία, για το θέμα ή το πρόσωπο το οποίο σχολιάζεται.

Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν στη ζωή μας και τους αντιμετωπίζουμε καθημερινά , αλλά μαντέψτε τι: Είναι πιο σκληρό όταν γίνεται από ανθρώπους που εκτιμάμε , έχουμε σε υπόληψη ή ακόμη αγαπάμε. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν τη ζήλια. Το συναισθηματικό φορτίο γίνεται βαρύ για τον θιγόμενο και η μόνη φυσική επιλογή είναι η απαξίωση του ''απέναντι''στη συνείδηση του.

Αντίο για απόψε κριτές των πάντων...