A sense of high alert.

Περπατούσα για άλλη μια φορά τα βράδια σε σκοτεινούς διαδρόμους. Κλωτσώντας την ίδια, βρώμικη πέτρα που παλιά έσπρωχνα, σε μια κορυφή που δεν ήρθε ποτέ και που όταν κατρακυλούσε ξανά στην βάση της, άφηνε νέες μαυριλες.

Και τότε, πριν ξανάρθει άλλο βράδυ, είδα ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα κι άκουσα μουσική από τα μεγάφωνα. Είδα την θάλασσα, τον ουρανό κι ένιωσα τον αέρα. Σκόρπισα τις σκέψεις μου σαν σύννεφα κι έκανα νέες σκέψεις, λευκές σαν περιστέρια.

Κατέβηκα τη σκάλα από το Σπίτι μου. Κι είδα στο πλάι ανθισμένα λουλούδια, πράσινα και ζωηρά. Και χαμογέλασα. Αυτή είναι η ζωή κι εμείς τη ζούμε.