Στάθηκε ασαλευτα γλυκός, σαν άγαλμα που κρατά στα χέρια του ένα μικρό πουλί έτοιμο να ανοίξει τα φτερά του. Αντίκρυσε τον ήλιο που σιγα-σιγα βασίλευε και κοιταχτηκαν στα μάτια. Ο ήλιος του έστελνε όμορφα χρώματα, σαν άλλη ευλογία, καθώς καθρεφτιζοταν στα νερά.
Μύρισε το άρωμα των λουλουδιών και της φύσης γύρω του. Αχ, πόσο όμορφα! Το λιβάδι πίσω του, ένας πίνακας χωρίς κάδρο.
Μπορούσε να αγγίξει το άπειρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.