Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

Πόσα βγάζουν οι αξιότιμοι κύριοι βουλευτές μας;

Από χθες το βράδυ με έχει φάει η περιέργεια να μάθω πόσα ακριβώς είναι τα επίσημα νόμιμα έξοδα που κάνει το ελληνικό κράτος για κάθε έναν από τους αξιότιμους εκπροσώπους του; Αιτία για την ανόητη αυτή , την πραγματικά παιδιάστικη απορία στάθηκαν κάποιες δηλώσεις βουλευτών μας , απέναντι στο ενδεχόμενο να μειωθεί στο μισό ο μισθός τους.

«Θέλετε μείωση μισθών των βουλευτών; Να την μειώσουν. Να μας δώσουν και ένα κουπόνι για συσσίτιο»

«Δεν τα βγάζω πέρα»

«Έτσι και αλλιώς οικονομικά μπαίνω μέσα...».

... είπαν κάποιοι από αυτούς.

Κάνοντας μια απλή αναζήτηση στο google , βρέθηκα σε μια σειρά από άρθρα και αναρτήσεις όπου διαφαίνεται η ταλαιπωρία και ο πόνος μιας ολόκληρης ζωής , για τους Έλληνες βουλευτές , τους άξιους αυτούς υπερασπιστές των συμφερόντων μας.

Αναδημοσιεύω λοιπόν από το http://www.inkarp.com/ipb/lofiversion/index.php?t43261.html

Ι Η βουλευτική αποζημίωση


Όλοι ανεξαιρέτως οι βουλευτές δικαιούνται αποζημίωση ίση με το σύνολο των πάσης φύσεως μηνιαίων αποδοχών του ανώτατου δικαστικού λειτουργού, δηλαδή περί τις 8.500 ευρώ, ενώ ως γνωστόν με κάθε αύξηση των αποδοχών των δικαστικών αυξάνετε και ο βασικός μισθός τους.



Οι κρατήσεις στις οποίες υπόκειται η βουλευτική αποζημίωση είναι 6,67% για τον κλάδο σύνταξης και ως 20% υπέρ κόμματος (κάθε βουλευτής δηλώνει εγγράφως το ποσοστό που επιθυμεί να παρακρατείται και το οποίο πρέπει να συμπίπτει με το ποσοστό που έχει ζητήσει το κόμμα του: η ΝΔ και το ΠαΣοΚ έχουν ορίσει την κράτηση αυτή σε 10%, ενώ το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ σε 20%, ενώ υπέρ του Δημοσίου για υγειονομική περίθαλψη είναι 2,55% (200 ευρώ περίπου) και υπέρ του Λογαριασμού Αλληλοβοηθείας Βουλευτών και Ευρωβουλευτών παρακρατούνται τρία ευρώ τον μήνα (και 30 ευρώ εφάπαξ από τους νεοεκλεγέντες).



Κατά τα λοιπά και οι εθνικοί αντιπρόσωποι λαμβάνουν δώρο Χριστουγέννων ίσο με το ύψος των μηνιαίων απολαβών τους, δώρο Πάσχα και επίδομα αδείας κατά το ήμισυ.



Οσον αφορά τη φορολογία της βουλευτικής αποζημίωσης γίνεται αυτοτελώς και σε ολόκληρο το ποσό, δηλαδή το εισόδημά τους αυτό δεν προστίθεται κατά την εκκαθάριση στα άλλα εισοδήματα που έχουν και για τα οποία φορολογούνται.



Για τη συμμετοχή τους στις κοινοβουλευτικές επιτροπές και στα θερινά τμήματα της Βουλής οι παρόντες στις συνεδριάσεις των επιτροπών λαμβάνουν αποζημίωση που κυμαίνεται από 500 εως και 5000 ευρώ για τα μέλη των αποστολών της Βουλής στο εξωτερικό που επίσης δικαιούνται αποζημίωση δίχως βέβαια να φορολογούνται τα ποσά αυτά.



Επίσης σε όσους βουλευτές έχουν αναστείλει την άσκηση του επαγγέλματός τους, όπως επιβάλλει άλλωστε το ασυμβίβαστο, καταβάλλονται κανονικά οι εισφορές κατά τη διάρκεια της βουλευτικής θητείας τους για κύρια σύνταξη, επικουρική ασφάλιση και πρόνοια στους ασφαλιστικούς φορείς που υπάγονταν (από 1.1.2003) προτού εκλεγούν και μάλιστα με χρήματα που βαρύνουν εξ ολοκλήρου τον προϋπολογισμό της Βουλής, δηλαδή τον Έλληνα φορολογούμενο.




Ι Οι παροχές για τα έξοδα



Οι βουλευτές λαμβάνουν επίδομα οργάνωσης γραφείου, το οποίο κατανέμεται ως
εξής:



Για τους βουλευτές Επικρατείας, Α' και Β' Αθηνών, Α' και Β' Πειραιώς είναι ίσο με το 20% της αποζημίωσής τους(έξτα δηλαδή άλλα 1500 ευρώ περίπου) και για τους βουλευτές της περιφέρειας είναι ίσο με το 25% (δηλαδή άλλα 2.000 ευρώ περίπου). Ποσά τα οποία επίσης είναι αφορολόγητα.



Επίσης τους παρέχεται επίδομα οικογενειακών βαρών βάσει δήλωσης για την οικογενειακή κατάστασή τους ισχύει ό,τι για τους δημόσιους υπαλλήλους: 10% για τον έγγαμο και 5% για κάθε παιδί.



Αναφορικά με τα έξοδα κίνησης στους βουλευτές Επικρατείας, Α' και Β' Αθηνών, Α' και Β' Πειραιώς, αλλά και σε όσους οι περιφέρειες διαθέτουν αεροπορική σύνδεση με την Αθήνα καταβάλλεται το ποσό των 450 ευρώ, στους βουλευτές των οποίων οι περιφέρειες είναι πιο κοντά στην πρωτεύουσα καταβάλλονται 600 ευρώ και σε όσους οι περιφέρειες βρίσκονται μακριά καταβάλλονται 750 ευρώ, ενώ στους βουλευτές Κυκλάδων και Δωδεκανήσου καταβάλλεται το ποσό των 1.000 ευρώ.



Για τις μετακινήσεις τους με τον σιδηρόδρομο ή τα υπεραστικά λεωφορεία ή τα πλοία των εσωτερικών γραμμών υπάρχει ατέλεια ενώ για τους βουλευτές της περιφέρειας διατίθενται ετησίως 104 εντολές μετακίνησής τους αεροπορικώς.



Οσον αφορά τα αυτοκίνητα που παρέχονται στους βουλευτές, αυτό γίνεται μέσω σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης με εταιρεία Leasing έτσι ώστε να τα αλλάζουν συνεχώς και να κυκλοφορούν πάντα με καινούργια μοντέλα.



Ι Οι ατέλειες και τα έσοδα



Για τις γνωστές επιστολές που λαμβάνουν οι πολίτες από τους εκλεγμένους εκπροσώπους τους καταβάλλεται στους βουλευτές κάθε μήνα ποσό που αντιστοιχεί σε 1.000 επιστολές και διπλασιάζεται φυσικά τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.



Οσον αφορά τα τηλέφωνα που χρησιμοποιούν ατελώς, υπάρχουν και εδώ κάποιες διαβαθμίσεις: στους βουλευτές Επικρατείας, Α' και Β' Αθηνών, Α' και Β' Πειραιώς παρέχονται επτά τηλεφωνικές συνδέσεις, ενώ στους υπολοίπους, οκτώ.



Η ατέλεια βαρύνει βεβαίως τη Βουλή μέχρι του συνολικού ποσού των 13.500 ευρώ ετησίως για κάθε βουλευτή και για το σύνολο των συνδέσεων, ενώ καλύπτει και γραμμή Internet.



Σχετικά με την κινητή τηλεφωνία κάθε βουλευτής δικαιούται μία γραμμή σύνδεσης με εταιρεία της επιλογής του και η Βουλή τού καλύπτει μηνιαίως ως 250 ευρώ πλέον των παγίων τελών.



Οι εξ επαρχίας βουλευτές για τη στέγασή τους δικαιούνται να μένουν σε ξενοδοχείο ή να μισθώνουν οικία στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας και να λαμβάνουν μηνιαίως άλλα 1.500 ευρώ.



Τέλος, η Βουλή μισθοδοτεί και έναν επιστημονικό συνεργάτη για κάθε βουλευτή, ο οποίος και τον προσλαμβάνει με την προϋπόθεση ότι θα απασχολείται πλήρως.



Επίσης κάθε βουλευτής έχει το δικαίωμα να αποσπά τρεις συνεργάτες από το Δημόσιο, ενώ του διατίθεται και ένας αστυνομικός για την προσωπική φρούρησή του.



Συμπερασματικά, τα μηνιαία βασικά έσοδα ενός βουλευτή κυμαίνονται από 8.500 εως 10.000 ευρώ κατά μέσο όρο (καθαρές απολαβές), αναλόγως των συμμετοχών του στις επιτροπές, των χρημάτων που παρακρατούνται υπέρ του κόμματος, κ.ο.κ.



Δηλαδή μόνο οι βασικές απολαβές ενός βουλευτή ετησίως κυμαίνονται μεταξύ 102.000 - 120.000 ευρώ.



Ο διακανονισμός 35 εκατομμύρια ευρώ για τηλεφωνικά τέλη!



Μια μεγάλη οικονομική εκκρεμότητα η οποία οδεύει προς ευνοϊκή για τους «μπαταχτσήδες» βουλευτές ρύθμιση είναι τα τηλεφωνικά χρέη που άφησαν κατά την περασμένη κοινοβουλευτική περίοδο. Πρόκειται για υπέρογκα ποσά που το 2005, επί Προεδρίας της κυρίας Αννας Μπενάκη-Ψαρούδα, έφθαναν στα 35.000.000 ευρώ(!) τα οποία αναλαμβάνει να ξεχρεώσει η Βουλή με διακανονισμό.



Πρόκειται φυσικά για χρήματα που θα βαρύνουν τον προϋπολογισμό της Βουλής, δηλαδή τους Έλληνες φορολογουμένους.



Παράλληλα δίδεται η δυνατότητα στους βουλευτές να προμηθευτούν με χρήματα της Βουλής τηλεπικοινωνιακό υλικό και εξοπλισμό πληροφορικής.



Τώρα έχουμε μια πληρέστερη εικόνα των βασικών αποδοχών ενός βουλευτή.


Παρατίθεται επίσης και ένα συμβολικό μεν , μεστό νοήματος βίντεο με ένα πράσινο αρκουδάκι...









Αυτό το post δεν είναι καν δικό μου στη τελική ! Χαιρετίζω και πάλι όλους τους νόμιμα εκλεγμένους αντιπροσώπους μας , η οποίοι , σε αντίθεση με κάποιους γκρινιάρηδες εξ ημών , κερδίζουν επάξια τον άρτον αυτών , τον επιούσιον! Επίσης ευχαριστώ τον υπεύθυνο για την ανάρτηση στο συγκεκριμένο site και ελπίζω σε επιείκια για την καταλήστευση του άρθρου του!! :)

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Έρχονται τα Χριστούγεννα!

Έρχονται τα Χριστούγεννα λοιπόν και όπως πάντα προσφέρουν τροφή για σκέψη και προβληματισμό.

Τι όμορφα τα Χριστούγεννα , αγνά και λευκά! Όλα όμορφα και ωραία! Χαρούμενοι όλοι οι άνθρωποι και επί γης ειρήνη!

Μα για στάσου! Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τη πραγματικότητα! Γιατί;

Γιατί η οικονομική κατάσταση μας είναι άθλια . Κόσμος είναι άνεργος και κόσμος ψευτοδουλεύει. Υποαπασχολείται ή παρασιτεί αναγκαστικά (;) σε βάρος άλλων. Δεν έχει λεφτά:

να πάρει ένα σούπερ-ουάου κινητό με οθόνη αφής και αυτόματη σύνδεση στο ίντερνετ, στο facebook, να κάνει και φραπέ...

Α , λάθος συγγνώμη. Αυτο δεν είναι από τα απαραίτητα. Συνεχίζουμε.

Δεν έχει λεφτά για να αγοράσει ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο της προκοπής...

Ώπα. ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ το χριστουγεννιάτικο δέντρο της προκοπής; Δεν το χρειάζεται. Θα συνεχίσει να κάνει Χριστούγεννα και φέτος με εκείνο...το παλιό...το πλαστικό ντε...εκείνο το 10 χρονών και βάλε δεντράκι. Θα πουλήσει και καλά οικολογική συνείδηση στον εαυτό του " Τι να το κάνεις το καινούριο δεντράκι; Να κόβουμε και δέντρα; Καλοοοό είναι μωρε! " Οκ, πάμε παρακάτω.

Δεν έχει λεφτά να βγει στα μαγαζιά να πάρει δώρα για τους δικούς του ανθρώπους για τα Χριστούγεννα...

Στοπ, μεγάλε! Τα δώρα βρε συ, είναι για ανθρώπους κενούς συναισθημάτων. Αυτούς που τα υποκαθιστούν με υλικά αγαθά , ώστε να δικαιωθούν στη συνείδηση των άλλων. Τι να τα κάνεις τα δώρα λοιπόν; Είναι απλά μια πρόφαση εν αμαρτίαις...

Δεν έχει λεφτά να βγει μια βόλτα στα μαγαζιά να ψωνίσει κανένα ρουχαλάκι, μέρες που είναι να βγει έξω σαν άνθρωπος...


Σταμάτα!! Τι ρούχα και κουραφέξαλα; Εδώ ο κόσμος χάνεται κι εσύ χτενίζεσαι! Τα ρούχα δε κάνουν τον άνθρωπο! Εσύ έχεις εσωτερική και εξωτερική ομορφιά βρε! Τι ανάγκη έχεις για ρούχα; Δίνεις το κακό παράδειγμα και στο μικρό σου αδερφό/ή/ξάδερφο/θείο/μπατζανάκη/κουμπάρο etc., όλο να ζητάει χωρίς σταματημό. Και γιατί όλη αυτή η φασαρία; Για να βγεις έξω αυτές τις μέρες με καινούρια ρούχα , που δε θα τα φοράς συχνά ( και που το ξέρεις εσύ ρε μπάρμπα αν θα τα φοράω) , σιωπή λέω! Μη μου αντιμιλάς! Κι ύστερα αυτή η αξία της βραδινής εξόδου είναι υπερεκτιμημένη. Γιατί να βγεις έξω; Καλείς τους φίλους σου σπίτι και κάνετε ένα ρεβεγιόν μούρλια! Επιτραπέζια , χαρτιά και λουκανοπιτάκια από τα LIDL and a happy New Year! Όλα καλά ρε! Δε πιστεύω να έχεις αντίρρηση;

Δεν έχει λεφτά για να αγοράσει μερικά καλούδια για το τραπέζι των Χριστουγέννων...

Σιγά καημένε! Καταρχήν εσύ δεν είσαι που γκρινιάζεις συνέχεια για τη κοιλιά σου και για το πόσους κόπους καταβάλλεις κάθε χρόνο , ωστε να προετοιμάσεις τους κοιλιακούς σου ( χωρίς αποτέλεσμα! ) για παραλία; Ευκαιρία για δίαιτα, ποιος δε παχαίνει στις γιορτές άλλωστε; Και ακόμα ακόμα , πόσες τοξίνες έχουν όλα αυτά τα κρέατα , για να μη μιλήσω για την άπειρη ζάχαρη που έχουν αυτοι οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα... Έλα που δε σε έπεισα ακόμα!

Δεν έχει λεφτά για να πληρώσει τους λογαριασμούς σου και θα σου κόψουν το ρεύμα και το τηλέφωνο.

Κοίταξε τώρα πόσο υπερβολικός γίνεσαι. Αρχικά , γιατί σαν σωστός και υπεύθυνος πολίτης δεν έχεις υπολογίσει τα πάντα ώστε να έχεις αρκετά λεφτά για να πληρώνεις τους λογαριασμούς σου;

-Μα μου χάλασε ξαφνικά το αυτοκίνητο/πλυντήριο/ψυγείο/τηλεόραση/μίξερ και έπρεπε να το αλλάξω άμεσα! Ήδη τα έβγαζα πέρα τσίμα- τσίμα!

- Δικαιολογίες! Θα έπρεπε να έχεις φροντίσει να έχεις κάτι στην άκρη!

- Μα βγάζω μόνο 700 ευρώ το μήνα! Ωχ! Λάθος! Αυτό ήταν πριν κανένα χρόνο. Τώρα όπου και να πάω , με πτυχίο Πανεπιστημίου , μου δίνουν 640 ευρώ!

Μάνα, πατέρα δεν έχεις να σε βοηθήσουν να βρεις μια καλή δουλειά κι αν χρειαστεί να "σπρώξουν" λίγο τα πράγματα , να μπεις κάπου στο Δημόσιο βρε αδερφέ;

- Όχι!!!!

-Πφφφ!! Καίρος να πάρεις το τρίγωνο σου και να αρχίσεις να λες τα κάλαντα με τα άλλα παιδάκια! Καλή τύχη! Άντε και του χρόνου!!





Ψιτ! μη ξεχνιόμαστε! Τα παράπονα θα συνεχιστούν με νέα post ώσπου να βγει ο χρόνος! Φιλιά σε όλους!

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Σκέψεις τυλιγμένες σε χαρτί.

Στην εποχή που ζούμε, οι άνθρωποι είναι συνηθισμένοι σε γρήγορους ρυθμούς. Σε έντονους ρυθμούς. Τρέχουν συνεχώς. Για που , δε ξέρω. Πολλές φορές, από ότι κατάλαβα, ούτε κι οι ίδιοι.

Ένας συνεχής αγώνας με το άγχος , με το χρόνο , με τον εαυτό τους. Μια συνήθεια που δε κόβεται. Δε θα πω ψέματα, έχω γίνει κι εγώ μέρος της κατάστασης αυτής.Και δεν είμαι περήφανος για αυτό.

Οι προνομιούχοι από εμάς , νέοι ανθρώποι πριν τα 30 , έχουμε την τύχη να σπουδάσουμε και να κερδίσουμε κάποιες γνώσεις ή να κλωτσήσουμε τις ευκαιρίες μας στη πορεία των χρόνων από την εφηβεία ως τη μερική ωρίμανση των 23-25. Σπανιότερα, έχουμε και τη τύχη να εργαστούμε επάνω στο αντικείμενο των σπουδών μας.

Κάθε μέρα προσπαθούμε, αναλωνόμαστε σε περιττές σκέψεις ή πράξεις. Δε σταματάμε μια στιγμή, να πάρουμε μια ανάσα, να κάνουμε μια καθαρή σκέψη, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας λίγο.

Είμαστε μπερδεμένοι. Μας μπερδεύουν κι όλας, όλα γύρω μας. Δε μας αφήνουν να σκεφτούμε. Είμαστε δέσμιοι και υπηρέτες ενός ονείρου, ενός ειδώλου , όπως θα έλεγε ο Πλάτωνας , σε μια σκοτεινή σπηλιά. Γνωρίζουμε μια πραγματικότητα όπως θέλουν αυτοί που βρίσκονται πίσω από το θέατρο σκιών της ζωής.

Επίσης όμως, φτιάχνουμε και μια πραγματικότητα αποκλειστικά δική μας, διαμορφώνουμε μια εντυπωση για την εικόνα του κόσμου που μας περιβάλλει και με βάση αυτή δρούμε , πράττουμε , ενεργούμε. Άρα ο κόσμος είναι για όλους μας υποκειμενικός ως προς τις διαστάσεις του που τείνουμε να του αποδώσουμε και επιδέχονται μιας ερμηνείας από εμάς. Οι άλλες διαστάσεις όμως ; ''Οι σταθερές''; Αυτές που έχουν το θράσος να διεκδικούν μια κανονικότητα στη ζωή μας ; Αυτές είναι που μας παρουσιάζονται σαν αντικειμενικές και ανεπηρέαστες από άλλους παράγοντες, ως προς την ουσία τους τουλάχιστον. Άρα, το ζήτημα τελικά , δεν είναι αν είναι πράγματι αντικειμενικές αλήθειες , αλλά αν μας παρουσιάστηκαν με την αληθινή τους μορφή , γιατί την ουσία τους , δε μπορούμε να τη συλλάβουμε ούτως ή άλλως.


Σκέφτομαι λοιπόν, ο κόσμος γύρω μου , είναι κόσμος σκιών και φευγαλέων εντυπώσεων. Στ' αλήθεια δε γνωρίζω τίποτα πραγματικά για αυτόν , παρά μόνο νομίζω , έχω δηλαδή μια εντύπωση. Αντιλαμβάνομαι λοιπόν τον κόσμο , διαφορετικά από τον διπλανό μου , έστω κι αν δε διαφέρουμε πολύ.

Έτσι , κάπου εδώ, βρισκόμαστε σε κομβικό σημειο για την φιλοσοφία. Ή αποδεχόμαστε πως δεν υπάρχει τρόπος για να βρούμε την αλήθεια ή καταφεύγουμε στην πνευματική ενατένιση της αλήθειας μέσω του λογικού Νου. Και , αν και αυτή, είναι μια δική μας επιλογή= υποκειμενική δηλαδή, δεν αλλάζει το γεγονός πως ισχύει μόνο ένα από τα δύο. Τουλάχιστον , μας μένει μια μικρή απόδειξη ύπαρξης της αντικειμενικότητας...


Αυτή η πραγματικότητα μας , κινδυνεύει κάθε μέρα. Κάθε στιγμή κάτι αλλάζει. Άρα σίγουρα ο κόσμος δεν είναι αμετάβλητος , αντίθετα αλλάζει δυναμικά συνεχώς.

Αυτή η σύγχυση είναι που δε με αφήνει να χαρώ , να νιώσω , να ζήσω κάθε στιγμή, αν και δε κάνω πλέον τίποτε άλλο εκτός από αυτό. Ή τουλάχιστον προσπαθώ. Αυτή η βαθύτατη σύγχυση είναι που μας μπερδεύει , μας παραπλανά και κάνει όλες τις σχέσεις μας με το κόσμο μας δυσκολότερες. Και είναι μια πορεία προς την αλήθεια και την αγάπη όταν ξεφεύγουμε και νιώθουμε λίγο πιο σίγουροι για το κάθετι. Όταν εμπιστευόμαστε το κόσμο μας εμπιστευόμαστε και τον εαυτό μας. Και όταν το κάνουμε αυτό συμφιλιωνόμαστε και με τα δύο , τα οποία εν κατακλείδι δεν απέχουν πολύ από το να νοηθούν σαν ένα.

P.S. Κάποιοι ξέρω πως δε θα κατάλαβαν Χριστό και θα με διαλοστέλνουν τώρα. Το μόνο που μπορώ να πω είναι συγγνώμη αν τους κούρασα τζάμπα.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Όταν μια διαφήμιση προκαλεί αντιδράσεις.

Ένα από τα blog που παρακολουθώ αρκετά συχνά , είναι το troktiko. Αρκετές φορές μπορεί εκεί κανείς να βρει διάφορες αναρτήσεις με ενδιαφέροντα θέματα ή breaking news. Αποτελεί μια καλή εναλλακτική μορφή ενημέρωσης. Επειδή βέβαια πολλές αναρτήσεις αποτελούν πνευματικούς καρπούς αναγνωστών του, μπορεί κανείς να δει ποικιλία απόψεων και οπτικών σε αυτές.

Τυγχάνει αυτές τις μέρες να έχει βγει ένα νέο διαφημιστικό μιας εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, στο οποίο πρωταγωνιστές είναι κληρωτοί στρατιώτες, "φαντάροι" δηλαδή, όπως λέμε για ευκολία (και εντελώς λανθασμένα ταυτόχρονα ) . Παρακολουθήστε το.



Κάποιος λοιπόν, με το πρόσχημα του λανθάνοντος υπερπατριωτισμού έκανε το εξής σχόλιο στις 21/11/2009 http://troktiko.blogspot.com/2009/11/cosmote_20.html , στο οποίο επιγραμματικά αναφέρει πως παρουσιάζεται μια εικόνα μπάχαλο του ελληνικού στρατού και πως η λογοκρισία είναι καλή ιδέα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Επειδή διαφωνώ με τη λογοκρισία, έστειλα το ακόλουθο μήνυμα στο τρωκτικο .

Καλησπέρα αγαπητό τρωκτικό. Θα ήθελα να αναφερθώ στην ανάρτηση http://troktiko.blogspot.com/2009/11/cosmote_20.html , που μιλά για τη διαφήμιση της cosmote. Συγκεκριμένα λοιπόν θα ήθελα να ρωτήσω τον κύριο που έστειλε το συγκεκριμένο κείμενο αν έχει υπηρετήσει στον ελληνικό στρατό. Είμαι σίγουρος πως η απάντηση δε θα είναι καταφατική. Όποιος έχει υπηρετήσει , όπως κι εγώ , σχετικά πρόσφατα, γνωρίζει πως αν υπάρχει κάπου μπάχαλο και ανοργανωσιά , στο μεγαλύτερο κομμάτι του τουλάχιστον , είναι στον Ε.Σ. Με ειλικρινή έκπληξη λοιπόν, καθώς απολύθηκα το 2008, διαβάζω να εκφράζει την απορία του για τη κατασταση που παρουσιάζεται στο διαφημιστικό. Να του γνωστοποιήσω λοιπόν πως τα τεκταινόμενα στη διαφήμιση, αν εξαιρέσουμε το τραγουδιστικό μέρος, είναι μια καθημερινή πραγματικότητα. Επιπρόσθετα, θα έλεγε κανείς πως η εικόνα είναι ελλιπής , καθώς συμβαίνουν καταστάσεις που δεν έχει φανταστεί και ξεπερνούν σε κάποιες περιπτώσεις κάθε φαντασία... Αλλά από την άλλη καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να πιστέψει κάτι που δεν έχει ζήσει.

Το πρόβλημα δεν είναι αγαπητέ η διαφήμιση, που λαμβάνει αφορμή απο αντίστοιχα πραγματικά γεγονότα στον πραγματικό Ε.Σ. Το πρόβλημα είναι για ποιον λόγο να υπάρχει άφθονο υλικό για δεκάδες τέτοιες διαφημίσεις που θα μπορούσαν κάλλιστα να παίξουν στη τηλεόραση.

Μήπως επειδή στα περισσότερα στρατόπεδα η συνθήκες διαβίωσης είναι ΑΘΛΙΕΣ; Θέλετε μήπως να μιλήσουμε για τα φυλάκια , όπως αυτό της διαφήμισης; Για τη μοναξιά , το κρύο , τη κούραση , τη κακή διατροφή και τις οικονομικές επιβαρύνσεις; Ή μήπως θέλετε να μάθετε για τον υπέρογκο μισθό που έχει λαμβάνειν ένας κληρωτός στρατιώτης σε αναλογία με τις εργασίες που επιτελεί καθημερινά;

Όσο για το κομμάτι του κειμένου που αναφέρεται στην "δικαιολογημένη" λογοκρισία, δε χρειάζεται να πω τίποτε, καθώς ο συντάκτης του κειμένου εκτίθεται έως αηδίας...




Το αναρτώ και στο blog μου, γιατί δε θέλω αυτές οι σκέψεις εναντίωσης στον ανορθολογισμό και σε ακραίες πρακτικές να χαθεί. Μετά από e-mail που αντάλλαξα με κάποιον από το troktiko ( δε μου συστήθηκε :) ) , με ενημέρωσε ότι το σχόλιο μου θα δημοσιευτεί σήμερα το πρωί. Μιας και κάτι τέτοιο δεν έγινε λοιπόν, αποφάσισα να το δημοσιεύσω εδώ, όχι για τόσο γιατί έχω διάθεση να τους πάω κόντρα , όσο για να δείξω τα εξής:

Πρώτον , ΔΕΝ λαμβάνουμε υπόψιν μας τους άλλους. Όταν λέμε ότι ακούμε τι έχει να μας πει ο απέναντι , σπάνια το εννοούμε, υπό την έννοια ότι δεν μπαίνουμε στο κόπο να αξιολογήσουμε τα επιχειρήματα του και ενδεχομένως να αλλάξουμε άποψη. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να ευθυγραμμιζόμαστε με την άλλη άποψη , απλά ότι πρέπει να τη σεβόμαστε.

Δεύτερον, αν μια ιστοσελίδα όπως το troktiko , η οποία ομολογούμενως κάνει καλή δουλειά στην ενημέρωση, "ξεχνάει" να αφήσει να ακουστεί κι η άλλη άποψη ( πραγματικά δεν έχω καμιά διάθεση να φανώ κακοπροαίρετος απέναντι τους), ένω σαν ιστοσελίδα και ενστερνιζόμενη την ελεύθερη διακίνηση ιδεών μέσω του διαδικτύου υποστηρίζει γενικά εντελώς αντίθετα πράγματα, σκεφτείτε με ποιον τρόπο λειτουργούν τα μέσα μαζικής επικοινωνίας ( ή ενημέρωσης, τώρα πια ) , τα οποία στηρίζουν και στηρίζονται από κατεστημένα κομματικά ή επιχειρηματικά συμφέροντα!!

Αυτά και ελπίζω να μη σας κούρασα πολύ σήμερα.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Δημιουργήστε τα δικά σας (μικρά) flash video!


Απόψε φέρνω στο φως (μπου!) μια ιστοσέλιδα με αστεία flash cartoon την οποία είχα βρει παλιότερα και η οποία λειτουργεί ως εξής: Γράφεις το κείμενο που επιθυμείς και το ακούς από τα όμορφα μικρά καρτουνάκια! Έχει πολύ γέλιο και σε ένα από αυτά υπάρχει και επιλογή για κείμενο στα ελληνικά! Το link της σελίδας είναι http://www.acapela.tv/ και ακολουθούν κάποιες από τις e-ξαιρετικές δημιουργίες μου :)

Το λαγουδάκι στα κρύα.


Περί κυριαρχίας...

Και αυτό είναι για τη φίλη μου την Έφη.Έφη darling, σου το χρωστούσα...

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

I love this game.




Όσοι με γνωρίζουν καλά , ξέρουν πως πέρα από την αγάπη μου για τη μουσική και τα βιβλία, υπάρχει και το μπάσκετ. Αυτή η αγαπημένη συνήθεια , που κάποτε αποτελούσε τρόπο ζωής, βρίσκεται καλά φυλαγμένη μέσα στη καρδιά μου, σε ένα απο αυτά τα συρταράκια που έχουμε για να τα ανοίγουμε μόνο κάτι Κυριακές. Κάτι παράξενες γιορτές, κάτι άδειες μέρες, του χρόνου, τότε που επιστρέφουμε πίσω , στις απαρχές της ζωής μας. Τότε που απογοητευόμαστε από την καθημερινότητα και την σκληρή πραγματικότητα που μας περιβάλλει και προσπαθούμε να θυμηθούμε κάποιες από τις όμορφες στιγμές μας. Κάποιες από τις ευχάριστες αναμνήσεις μας, που ανήκουν σε μια άλλη εποχή διαφορεική, πιο όμορφη...


... Και μετά προσγειώνεσαι στην σκληρή πραγματικότητα. Πηγαίνουμε να παίξουμε ένα παιχνίδι μπάσκετ και τι καταφέρνουμε; Να εκνευριστούμε , να ανταλλάξουμε κουβέντες με άλλους φίλους του αθλήματος , να παρατήσουμε τη πορτοκαλί μπάλα και να αρχίσουμε το... καράτε. Στιγμές απείρου κάλλους, με πρωταγωνιστές ανθρώπους που υποστηρίζουν την ιδεολογία του αθλητισμού ως στάσης ζωής και ευγενούς άμιλλας μεταξύ τους. Και όλα αυτά, γιατί σαν λαός δεν έχουμε μάθει ακόμα πως να χάνουμε και το χειρότερο , δεν έχουμε ιδέα του πως να νικάμε. Είμαστε λάθος, δε σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας, είμαστε αμαθείς και άσχετοι, φαντασμένοι και ανόητοι , εξυπνάκηδες και πλανεμένοι.


Δε μπορώ να καταλάβω τι συμβαίνει με εμάς. Τι είναι αυτό που δηλητηρίασε το τρόπο σκέψης μας; Τι είναι αυτό που μας ωθεί σε αυτή την ηλίθια και αδιέξοδη βία; Τι μας αναγκάζει να μη χαιρόμαστε τη κάθε μας στιγμή και να χαλάμε με τον αναίτιο θυμό μας; Θέλω να πω , πόσες φορές δεν έχουμε βριστεί μέσα από το αυτοκίνητο με άλλους οδηγούς, γιατί "έχουμε δίκιο!" και ο άλλος δε ξέρει να οδηγεί; Που μπορεί να μας οδηγήσει η συμπεριφορά μας; Γιατί δε σκεφτόμαστε, ότι το να σεβόμαστε τον απέναντι μας, έχει να κάνει τελικά με το πόσο σεβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό;

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Ποίημα-κουίζ.




Διαβάζοντας ποίηση, μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, βρήκα και ένα εξόχως ειρωνικό, ασύγκριτα όμως αληθινό.Βρείτε ποιου είναι και θα εκπλαγείτε!


ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ

Πετώ και χύνω πράγματα πολλά γι ' αυτό και λέτε πως είμαι γεμάτος περιφρόνια. Όταν ρουφάς από ένα ξέχειλο ποτήρι χύνεις και πετάς πολύ δίχως ωστόσο να περιφρονείς αυτό που πίνεις.




Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

Τα βαλς μιας άλλης εποχής.




Εμείς οι μουσικοί έχουμε κάποιες περίεργες, για τον πολύ κόσμο εμμονές. Κάποιες φορές , κάποια μουσικά κομμάτια , μένουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη μας και αποκτούν μια ξεχωριστή θέση στη καρδία μας. Με πολύ αγάπη λοιπόν, σε διάφορες περιόδους της ζωής μου , επιστρέφω με νοσταλγία στα Βαλς τους Chopin. Αυτά τα μουσικά κομψοτεχνήματα μιας εποχής πέρα για πέρα Ρομαντικής , ακόμα και με τη συμβατική σημασία που της αποδίδουμε σήμερα , είναι πάντοτε εδώ , για να μας συντροφεύουν…

Για να πω την αλήθεια, αυτή τη φορά, ο "ένοχος" για την ευχάριστη αυτή αναπόληση , είναι ένας από τους μαθητές μου, ο οποίος μου ζήτησε να μάθει ένα από αυτά τα υπέροχα βαλς. Έτσι λοιπόν θεώρησα καλό να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και όχι μόνο!



Και αυτό είναι το βαλς για το οποίο μιλάμε. Απολαύστε το!

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

Η σημασία του να χάνεις.


Καλήσπερα.Όλοι σε αυτή τη ζωή έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας. Τις στιγμές που αισθανόμαστε ευτυχισμένοι και τις φορές που αισθανόμαστε λυπημένοι. Τις φορές που τα πράγματα μας πηγαίνουν καλά και άλλες που όλα μας πάνε στραβά κι ανάποδα.

Κάποιες φορές λοιπόν κερδίζουμε. Πετυχαίνουμε . Νικάμε. Αυτές είναι στιγμές που νιώθουμε δυνατοί , σίγουροι για τον εαυτό μας ή απολαμβάνουμε ενδεχομένως τους καρπούς των κόπων μας.

Τι γίνεται όμως με τις φορές που αποτυγχάνουμε;

Το πιο μισητό συναίσθημα , η πιο άσχημη κατάσταση για μας, είναι εκεί, τότε! Όταν έχουμε προσπαθήσει , έχουμε βάλει τα δυνατά μας , έχουμε δώσει όλες μας τις δυνάμεις κι όμως... Το αποτέλεσμα αποτυχία!

Και ενώ μισούμε την αποτυχία , δεν έχουμε τις περισσότερες φορές τη δύναμη να σταθούμε απέναντι της , να την κοιτάξουμε κατάματα και να την αντιμετωπίσουμε. Δεν θέλουμε με εκκίνηση την αναγγελία και την άφιξη της να επενδύσουμε σε αυτήν, να τη ακουμπήσουμε , να τη νιώσουμε , να τη γευτούμε σε όλο της το μεγαλείο. Μη ξεχνάμε, όλες οι γεύσεις δεν είναι ίδιες στη ζωή και πολλές φορές, αυτές οι γεύσεις είναι πικρές. Πρέπει όμως αργά ή γρήγορα να φτάσουμε στην ουσία της αποτυχίας: στην γνώση της . Για αυτό το λόγο πρέπει να σηκώνοντας το κύπελο της ζωής ψηλά να πιούμε το πικρό πιοτό της αποτυχίας μονομιάς. Και αφού το πιούμε να κατεβάσουμε με δύναμη το κύπελο στο τραπέζι της ύπαρξης μας.

Αποφεύγουμε λοιπόν να γνωρίσουμε την ουσία της αποτυχίας μας , ενώ θα μπορούσαμε να επωφεληθούμε από αυτήν. Απωθούμε κάθε φορά τη δυσάρεστη ανάμνηση που μας αφήνει. Ποιος είναι όμως μεγαλύτερος δάσκαλος από αυτήν; Τακτικές και στρατηγικές για την επιτυχία πάντα θα έρχονται από την ήττα. Όχι από τη νίκη. Και αν ισχύει , για να κάνω και μια αναφορά σε προηγούμενο post , πως ζωές μας είναι ένα πεδίο μάχης ή όπως θα έλεγε κι ο Ηράκλειτος , πόλεμος πατήρ πάντων , πρέπει να μάθουμε να επιβιώνουμε συναισθηματικά από τις μάχες της ζωής.

Το μεγάλο πρόβλημα , ο μεγάλος κινδύνος , είναι να εγκλωβιστούμε σε μια τέτοια κατάσταση , όπου δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την ήττα μας , και να την ξεφορτωθούμε αφού την αξιοποιήσουμε όσο πιο εποικοδομητικά γίνεται.

Η Λύση και σωτηρία μας είναι μία και μόνο στάση ζωής. Αυτή του στοχαστή. Ο στοχαστής βλέπει τις πράξεις του σαν έρευνες και ζητήματα που πρόκειται να του δώσουν λύσεις στο ένα ή στο άλλο ζήτημα. Η επιτυχία ή αποτυχία είναι για τον στοχαστή, πρώτα από όλα, απαντήσεις.


Τελικά μια από τις μεγαλύτερες αρετές είναι το να ξέρει κανείς να χάνει.

Όταν αποφασίσουμε να τραβήξουμε την κουρτίνα και να ρίξουμε μια ματιά από το παράθυρο θα καταλάβουμε πως όταν μιλάμε για επιτυχία ή αποτυχία , μιλάμε για τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Η τέχνη του πολέμου.





Ένα από τα βιβλία που άσκησαν τη μεγαλύτερη επιρροή πάνω μου είναι Η τέχνη του πολέμου. Αντιγράφω από τη wikipedia:

Η Τέχνη του Πολέμου (κινέζικα: 孫子兵法, πινγίν: Σουν Ζι Μπινγκ Φα) είναι μια κινεζική στρατιωτική πραγματεία που γράφτηκε κατά τη διάρκεια του 6ου αιώνα π.Χ. από τον Σουν Τσου. Αποτελείται από 13 κεφάλαια, καθένα από τα οποία καταπιάνεται με μια πτυχή του πολέμου, έχει χαρακτηριστεί ως καθοριστικό έργο για τις στρατιωτικές στρατηγικές και τακτικές της εποχής του.

Η Τέχνη του Πολέμου είναι επίσης ένα από τα αρχαιότερα βιβλία στρατιωτικής στρατηγικής στον κόσμο. Είναι το πρώτο κι ένα από τα πιο επίτυχημένα έργα για τη στρατηγική και άσκησε τεράστια επιρροή στην Ανατολική και Δυτική στρατιωτική σκέψη, επιχειρηματικές τακτικές αλλά ακόμα και σε άλλους τομείς. Ο Σουν Τσου ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε την σημασία της θέσης στην στρατηγική και ότι η θέση επηρεάζεται και από αντικειμενικές συνθήκες στο φυσικό περιβάλλον και από τις υποκειμενικές απόψεις των ανταγωνιστικών δρώντων σε αυτό το περιβάλλον. Δίδαξε ότι η στρατηγική δεν ήταν ένας σχεδιασμός με την έννοια της εφαρμογής ενός καταλόγου ενεργειών αλλά μάλλον απαιτεί κατάλληλη και ταχεία ανταπόκριση σε μεταβαλλόμενες συνθήκες. Οι σχεδιασμοί φέρνουν αποτελέσματα σε ένα ελεγχόμενο αλλά ανταγωνιστικό περιβάλλον και αντιμαχόμενοι σχεδιασμοί συγκρούονται δημιουργώντας συνθήκες τις οποίες κανείς δεν είχε σχεδιάσει.

Το βιβλίο μεταφράστηκε για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή γλώσσα το 1782 από τον Γάλλο Ιησουίτη Ζαν Ζοζέφ Μαρί Αμιό και είχε πιθανόν επηρεάσει τον Ναπολέοντα, ακόμα και το σχεδιασμό της Επιχείρησης Καταιγίδα της Ερήμου. Ηγέτες τόσο διαφορετικοί όπως ο Μάο Τσετούνγκ, ο στρατηγός Βο Νγκιέν Γκιάπ και ο στρατηγός Ντάγκλας Μακάρθουρ ισχυρίστηκαν ότι άντλησαν έμπνευση από το έργο.

Η τέχνη του πολέμου έχει επίσης εφαρμοστεί σε επιχειρηματικές και διευθυντικές στρατηγικές.

Έχω τη πεποίθηση πως κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να διαβάσει και να επωφεληθεί από τις διδαχές αυτού του βιβλίου.Αν και η έκδοση που βρήκα δεν είναι η καλύτερη , είναι παρ' όλα αυτά στα ελληνικά. :)

Μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

100 χρόνια μοναξιάς






Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο Εκατό χρόνια μοναξιάς του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ένα πολύ γνωστό βιβλίο στο ευρύ κοινό,το αριστούργημα του συγγραφέα.Είναι το πρώτο βιβλίο της τριλογίας που έγραψε, με βάση τη μοναξιά του ανθρώπου.

Wiki thanks!

Τα άλλα 2 είναι το 'Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας'(2ο) και 'Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου'(τελευταίο).

Στο μυθιστόρημα αυτό ο συγγραφέας περιγράφει την άνοδο και την πτώση μιας μικρής κοινότητας, με πρωταγωνιστές τα μέλη της σημαντικότερης οικογένειας της.Απαγορευμένοι έρωτες,παράλογα πάθη και η κυκλική πορεία ενός λαού που είναι καταδικασμένος στα ίδια λάθη.

Αδιαμφισβήτητα, τα ''100 χρόνια μοναξιάς'' αποτελούν "τοιχογραφία" μιας εποχής, ενός λαού, της μοίρας όχι μόνο της Κολομβίας,της ιδιαίτερης πατρίδας του Μάρκες, αλλά ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής, που για δύο αιώνες τώρα παλεύει απεγνωσμένα να βρει μια διέξοδο,μια λύτρωση από τον ίδιο της τον εαυτό.

Παρακάτω, αναφέρονται κάποιες πολύ χαρακτηριστικές γραμμές από το πολύ ενδιαφέρον αυτό έργο.

Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή, φτάνει μόνο να ξυπνήσεις την ψυχή τους.

Είχε πάει στον άλλο κόσμο, αλλά γύρισε γιατί δεν άντεξε την μοναξιά.

Στην πραγματικότητα δεν τον ενδιέφερε ο θάνατος, μόνο η ζωή, και γι' αυτό το συναίσθημα που αισθάνθηκε , όταν απήγγειλαν την καταδίκη ( σε θάνατο), δεν ήταν φόβος αλλά νοσταλγία.

Το μυστικό για τα καλά γηρατειά δεν ήταν τίποτε άλλο από μια τίμια συμφωνία με τη μοναξιά.
Δεν πεθαίνει κανείς όταν πρέπει, αλλά όταν μπορεί.

Ο κόσμος θα' χει γαμηθεί πέρα για πέρα τη μέρα που οι άνθρωποι θα ταξιδεύουν στην πρώτη θέση και η λογοτεχνία στο βαγόνι με τα εμπορεύματα.

Τη συνάντησε στην εικόνα που πλημμύριζε την ίδια την τρομερή του μοναξιά.


...


Τι μπορεί να σημαίνει ένα τέτοιο έργο για εμάς; Τα πάντα και τίποτα. Κάποιες τέτοιες φορές αναρωτιέμαι αν η ομορφιά της λογοτεχνίας συνίσταται στην απόλαυση που προσφέρει αυτή καθεαυτή, χωρίς την ανάγκη για κριτικές, αναλύσεις και βαθιές σκέψεις. Διαβάστε το ανεπιφύλακτα!

Τρίτη 14 Απριλίου 2009

Αν και μπήκαμε στην άνοιξη...

Η Μεγάλη Εβδομάδα ξεκίνησε. Διακοπές για κάποιους, συνηθισμένες μέρες δουλειάς για άλλους. Και καθώς τα χρόνια περνούν, παρατηρώ αυτό το βάνδαλο θρησκευτικό αποχρωματισμό μιας παραπαίουσας κοινωνίας να αυξάνεται, να κλιμακώνεται,να επιδεινώνεται. Κάθε χρόνο περισσότερο. Η απελευθέρωση ενός έθνους από τα καταπιεστικά δεσμά της θρησκείας θα πουν κάποιοι...

Όμως είναι πράγματι αυτό ή μόνο αυτό; Η αλήθεια είναι πως ο εκφυλισμός που υπάρχει σε θέματα πίστης είναι πλήρως ενταγμένος στον δυτικοποιημένο τρόπο πορείας των πραγμάτων στη θρησκεία και στις απαντήσεις που μπορεί αυτή να δώσει πλέον σε όλα τα ζητήματα του ανθρώπου της σημερινής εποχής. Ποιοι φταίνε δεν έχει τόση σημασία πλεόν, όσο τα σύμβολα που βεβήλωσαν και οι πληγές που άνοιξαν στο σώμα της επίσημης θρησκείας.


Κάποιες σχέσεις αν διαταραχθούν, είναι δύσκολο να αποκατασταθούν. Δυστυχώς, κοινωνίες χωρίς αξίες και πιστεύω δεν είναι έτοιμες να δεχθούν εύκολα το σπόρο της θρησκείας. Κι όσο για το σπόρο αυτό,θα πρέπει να φυτεύεται κάθε μέρα. Ίσως κάποτε καρποφορήσει.

Ως τότε, ας κάνουμε... την προσευχή μας :)

Καλή Ανάσταση σε όλους!

Πέμπτη 9 Απριλίου 2009

A little sad theme...

Για όλες τις φορές που βρίσκομαι μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα, για όλες τις φορές που νιώθω απογοητευμένος και αποζητώ τη μοναξία, σαν προσωρινή θεραπεία.


Η Καμεράτα του Ζάλτσμπουργκ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Στις 9 και 10 Απριλίου
Η Καμεράτα του Ζάλτσμπουργκ στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών


Μέγαρο Μουσικής
Αθήνα
Στείλε το άρθρο με emailΤύπωσε το άρθρο
Μια εκλεκτή και σημαντική Oρχήστρα δωματίου, η Καμεράτα του Ζάλτσμπουργκ, καθιερωμένη εδώ και πενήντα χρόνια σε όλο τον κόσμο, εμφανίζεται για δυο βραδιές στο Μέγαρο Μουσικής (9 και 10 Απριλίου), πλαισιωμένη από την Χορωδία Μπαχ του Ζάλτσμπουργκ και τον σπουδαίο πιανίστα Αλεξέι Λουμπίμοφ, με τον Λεωνίδα Καβάκο στο διπλό ρόλο του σολίστ και του μαέστρου.

Οι συναυλίες που αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από το κοινό του Μεγάρου ανήκουν στη Σειρά Κορυφαίοι Βιολιστές της Εποχής μας στο πλαίσιο της οποίας διάσημοι δεξιοτέχνες του βιολιού συμπράττουν με εκλεκτές Ορχήστρες Δωματίου.

Στην πρώτη συναυλία (9 Απριλίου) η Καμεράτα του Ζάλτσμπουργκ θα ερμηνεύσει την 8η Συμφωνία του Γιόζεφ Χάιντν, τη γνωστή και με τον τίτλο Le soir και ένα από τα πιο δημοφιλή κοντσέρτα για βιολί όλων των εποχών, το έργο 64 του Φέλιξ Μέντελσον-Μπαρτόλντυ καθώς και αποσπάσματα από το Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας.

Την επόμενη μέρα (10 Απριλίου) το πρόγραμμα της ορχήστρας περιλαμβάνει το Ντιβερτιμέντο σε φα μείζονα του Μότσαρτ Κ.247, την Καντάτα ΒWV 6 του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και το έργο Δύο διάλογοι με επίλογο του Ουκρανού σύγχρονου συνθέτη Βαλεντίν Σιλβεστρόφ, με τον Αλεξέι Λουμπίμοφ στο πιάνο.

Το πρόγραμμα των συναυλιών παρουσιάζεται σε συνεργασία με το Ετήσιο Φεστιβάλ «Συναντήσεις» που διοργανώνεται κάθε άνοιξη στο Ζάλτσμπουργκ υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Λεωνίδα Καβάκου, ο οποίος από τον Οκτώβριο του 2007 διαδέχθηκε τον σερ Ρότζερ Νόρινγκτον στην θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή της Καμεράτα του Ζάλτσμπουργκ. Το φετινό θέμα του Φεστιβάλ είναι «Η Νύχτα».

Πηγή: in.gr

Καλώς ήρθατε!

Καλώς ήρθατε σε όλους και σας ευχαριστώ που σταματήσατε να ρίξετε μια ματιά στο
blog μου.

Το blog αυτό θα φιλοξενεί σκέψεις και ιδέες, δικές μου ή όχι, video ή μουσική που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και φωτογραφίες, όλα δοσμένα από την οπτική ενός νεαρού μουσικού που παρακολουθεί με ενδιαφέρον και κριτικό πνεύμα τη ζωή γύρω του.

Σας εύχομαι καλές περιηγήσεις!