Χθες είχα πάλι μάθημα με τον μαθητή μου που έκανε παιδί στα 23 του. Και σπουδάζει μηχανολόγος στα ΤΕΙ. Και δουλεύει αποθηκαριος στα Leroy Merlin. Και παίζει πιάνο. Και κάνει μάθημα μαζί μου. Και μέσα σε όλα αυτά, με το παιδί να ξυπνάει τα βράδια, με την κουραστική δουλειά και τις υποχρεώσεις, βρίσκει τον χρόνο και μελετάει. Και έχει τρομερό ταλέντο. Και είναι εξαιρετικά ώριμος για την ηλικία του. Και εγώ βρίσκομαι να του λέω να κάνει την υπέρβαση για να πάει μπροστά
-Πως τα πάτε τώρα με το μωρό Άλεξ;
- Τέλεια! Είναι ευτυχία!
- Η γυναίκα σου δούλευε πριν; Σπούδασε κάτι;
- Σπουδάζει ακόμα δάσκαλε, οδοντίατρος.
- Μπράβο! Χαίρομαι πολύ για εσάς! Και μπράβο που το πήρατε απόφαση τόσο μικροί! Εύχομαι να είστε πάντα ευτυχισμένοι. Ξέρεις, είναι δύσκολα εκεί έξω...
I. Το πιο γελαστό κορίτσι! Η πιο χαρούμενη κοπέλα! Κάθε βήμα, κάθε λέξη, κάθε νότα σκάει ένα χαμογελάκι! Σε ευχαριστώ που είσαι έτσι! Κάθε μάθημα είναι ένα χαρούμενο τραγουδάκι που λέμε με φίλους! Κι όταν έρθει η ώρα για εξετάσεις κι έχεις άγχος, θα σου πάρω μια λεμονάδα για να ηρεμήσεις. :) Τι όμορφο να είναι κανείς τόσο αθώος! Η μουσική τους βγαίνει τόσο αβίαστα! Σφυρίζουν τις μελωδίες χωρίς να ψιθυρίζουν.
II. Ένας μπόμπιρας που δεν σταματά ποτέ! Γελάς, νευριάζεις, βαράς το πιάνο κι είσαι ανυπόμονος! Βιάζεσαι και δεν σε αδικώ. Η ζωή δεν περιμένει. Μακάρι να το ήξερα κι εγώ όταν ήμουν μικρός! Τρέξε μικρέ μου! Βιάσου! Οι στιγμές τρέχουν κι αυτές!
III. Άλλη μια ευγενική φυσιογνωμία. Μα τι τυχερός "δάσκαλος"... Ήρθες, ξεκίνησες μουσική μαζί μου και με συνήθισες με τα κουσούρια και τις περιέργειες μου. Μεγάλωσα Κατερίνα... Σιγα-σιγα γίνομαι ο μπαρμπα-Σάββας που δεν φανταζόμουν. Τι ακούς κι εσύ... Τρεις φορές την εβδομάδα με τον γερο-περίεργο. Κι όμως! Νομίζω πως το διασκεδάζεις! Κατά βάθος εσύ χρειαζόσουν έναν πατέρα ή έστω θείο. Κι εγώ να γκρινιάζω σαν πατέρας. Μα υπάρχει γνήσια αγάπη. Και χαίρομαι που δεν έχεις χάσει ούτε ένα σου βήμα. Μπράβο! Πας μόνο μπροστά κι αυτό είναι αξιοθαύμαστο! Σε καμαρώνω κι όχι μόνο για την μουσική σου.
IV. Μοιάζεις να έπεσες από τον Άρη. Είσαι τόσο εκτός κλίματος από τον άλλο κόσμο. Ανιδιοτελής και απονήρευτη. Ευγενική. Μέσα στην καλοσύνη. Τρομερή στο πιάνο. Και τόσο μετριόφρων. Τόση ενσυναίσθηση. Τόσο στον κόσμο σου. Χωρίς ίχνος υστεροβουλίας. Σε συμπάθησα από την πρώτη στιγμή. Μοιάζεις σε εμένα. Να προσέχεις. Τα ξωτικά δεν αντέχουν να ζουν πολύ στον κόσμο των θνητών.
V. Εσύ είσαι ο καλύτερος όλων. Βρήκες τι θες να κάνεις με την μουσική μόνος σου. Κανείς δεν σου είπε το τι και το πώς. Έπαιζες ήδη, πριν σε γνωρίσω, μόνος σου, χωρίς βοήθεια. Σε διορθώνω λίγο και εσύ αποφασίζεις απλά τις επόμενες κινήσεις, τα επόμενα κομμάτια, τις επόμενες μουσικές, τα νέα ταξίδια. Μπήκες και στον στίβο της ζωής νωρίς. Σπουδάζεις, δουλεύεις, παίζεις πιάνο, παντρεύεσαι και τελικά, χθες ήρθες και μου είπες ότι το μωράκι σας γεννήθηκε πριν δύο βράδια! Συγχαρητήρια φίλε μου! Τέτοια κότσια, πολλοί θα ήθελαν να έχουν σαν κι εσένα! Κι αν είσαι πιο πολύ αξιοθαύμαστος είναι γιατί είσαι άντρας. Γεννήθηκες για το πιάνο. Γεννήθηκες για την μουσική. Και κυρίως, γεννήθηκες έτοιμος για αποφάσεις και θυσίες. Να ήξερες πόσο σε θαυμάζω... Ζηλεύω και λίγο. Αλλά πιο πολύ μαθαίνω. Μια φορά δάσκαλος, για πάντα μαθητής. Σε ευχαριστώ.
Κι αν νομίζετε ότι οι ιστορίες τελειώνουν, όχι. Μένει μια τελευταία ιστορία. Μα ακόμη γράφεται.
Κοιμόμουν. Ήταν ενας από αυτούς του γλυκούς υπνους μετά την αυγή, αυτούς που διαρκούν λίγο και λυτρωνουν.
Ξαφνικά είδα μια αλήθεια. Μέσα στο όνειρο συνειδητοποίησα ότι μετά από 20 χρόνια μπορεί να μην είμαι πια εδώ. Με γέμισε στεναχώρια. Γιατί, τι νόημα έχει όλο αυτό, αφού μετά από 20, 30 χρόνια θα είμαστε σκόνη;;
Οταν σκέφτομαι τον θάνατο, βλέπω μόνο το σύμπαν. Απέραντο Μαύρο με αμέτρητα αστέρια γύρω. Είναι αιωνιότητα. Είναι λύτρωση. Είναι το τέλος.
Κι όμως, ποσος χρόνος μας απομένει να στοχαστουμε μέσα στα χρόνια μας; Δεν υπάρχει χώρος για χρόνο...
Ξύπνησα και σκέφτηκα πόση ζωή κρύβεται μέσα στα αστέρια. Πόση αγάπη δεν έχει ακόμη δημιουργηθεί. Ποσο φως μπορουν να χωρέσουν τα μάτια μας.
Τα γράφω αυτά καθώς ακόμη σκέφτομαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι.
