Πολιτική δυσωδία.

Είμαστε ένα έθνος ανάδελφον όπως είχε πει κι ο Χάρρυ Κλυνν κάποτε. Ένα γένος που δεν αντέχει κανέναν και τίποτα γύρω του ανώτερο , καλύτερο ή διαφορετικό. Είμαστε αυτοί οι μονόχνωτοι ρινόκεροι από το θεατρικό του Ιονέσκου , αποβλακωμένοι από τη μία από τα ΜΜΕ και από την άλλη από την ίδια μας την προσωπική ματαιοδοξία. Αναίσθητοι στα ερεθίσματα του γύρω περιβάλλοντος μας. Ανίδεοι , άρα και άχρηστοι να αντιδράσουμε στα όσα συμβαίνουν, αποχαυνωμένοι για όσα μας αφορούν.

Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί δεν έχουμε κατεβεί όλοι να κατασκηνώσουμε έξω από τη βουλή , γιατί δε ταραζόμαστε δραστικά και συνεχώς με όσα μας πλασάρουν συνεχώς από τηλεοράσεως!!

Τι έγινε , το χάσαμε τελείως;

Έρχεται μια ακόμα κυβέρνηση με υποσχέσεις και καλές ελπίδες να βάλει στο σωστό δρόμο αυτή τη χώρα και ω του θαύματος , μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα μετατρέπεται στο νεκροθάφτη της χώρας , στον δουλέμπορο που θα μας πουλήσει σε σπίτια πληβείων για πενταροδεκάρες , ώστε για το υπόλοιπο της μικρής μίζερης ζωής μας να υποφέρουμε αυτή την ιδιότυπη οικονομική σκλαβιά! ΔΝΤ! Μπράβο λοιπόν στους πολιτικούς μας που από τη μεταπολίτευση και μετά κατάφεραν να γιγαντώσουν το δημόσιο χρέος που ως τότε πολύ θεωρούν πως ήταν μηδενικό! Κι αν δεν ήταν μηδενικό ( γιατί πρέπει κανείς να βλέπει όλες τις μεριές της προπαγάνδας ) σίγουρα δεν είχε καμιά σχέση με αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα! Ανάπτυξη υποτυπώδης , ένα βήμα εμπρός , δύο πίσω . Από τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα πράγματα. Δεν υπάρχει άκρη, μέση και τέλος.

Και μας λέει η κυβέρνηση και αυτή που είναι από πίσω της από τα μέσα μαζικής αποβλάκωσης : Φταίμε όλοι για τη κρίση που περνάμε , όλοι για το χρέος της Ελλάδος , όλοι για τα δύσκολα μέτρα που μας περιμένουν. Όλοι!!

Όλοι; Για μισό λεπτό , μήπως κάνετε λάθος. Για να σκεφτώ...

Μα ναι! Δε φταίμε όλοι! Αντίθετα φταίμε κάποιοι λίγοι! Αυτοί που κλέβουν χρόνια και χρόνια τώρα το δημόσιο! Και για να αντιστρέψω τα πράγματα , αφού " Δε μπορείς να εκτοξεύεις κατηγορίες εναντίον άμεμπτων ανθρώπων" , να ρωτήσω τα εξής αγαπητοί μου άρχοντες. Με ΦΠΑ 17 , 19 ,21 % , με φόρους σε ακίνητα , τέλη κυκλοφορίας φωτιά , φόρο στα κινητά , χαρτόσημα και ειδικοί φόροι ( ουσιαστικά ) στα πάντα , πόσα λεφτά πρέπει να κατασπαράξανε τα αχόρταγα σας στόματα , πόσες φορές τα μεγαλοπρεπή σας σαγόνια κυνήγησαν τους μικρούς για να τους καταπιούν μονομιάς αν ήταν δυνατόν , ώστε να ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΕΤΕ ΤΗ ΧΩΡΑ; Και μήπως χορτάσατε ποτέ ή σταματήσατε για να πάρετε μια ανάσα;

Με λίγα λόγια αγαπητέ πολιτικέ θίασε της Ελλάδος , δεν είσαι τίποτα άλλο από μια κάστα περιττωμάτων , όπως είχε κάποτε αποκληθεί κι ο πολιτικός κόσμος της Αργεντινής , σε μια ανάλογη περίσταση . Και η δυσωδία σας είναι ανυπόφορη...

Οι δικές μας χαμένες ευκαιρίες. Part 1

Καλημέρα. Το σημερινό ποστ έχει να κάνει με τις ευκαιρίες που χάσαμε. Τις περιπτώσεις όπου το τρένο σφύριξε , αλλά εμείς δεν ανεβήκαμε και αφεθήκαμε να κοιτάμε να φεύγει μακριά.

Πρώτα και πάνω από όλα σημασία έχουν στη ζωή μας οι χαμένες αγάπες. Ότι άλλο και να πούμε αυτές είναι οι χαμένες ευκαιρίες που πονάνε περισσότερο. Αγάπες που θα μπορούσαν να είναι εφήμερες ή και παντοτινές , αλλά δε σταθήκαμε άξιοι των περιστάσεων να τις κυνηγήσουμε , να τις αρπάξουμε από τα μαλλιά και να τις γευτούμε , να τις νιώσουμε. Ισως επειδή είμασταν πολύ δειλοί , ίσως γιατί βλέπαμε παντού εμπόδια , ίσως, ίσως, ίσως... Προφάσεις εν αμαρτίαις.

Το ποτήρι κάθε φορά είναι πικρό . Κάθε φορά. Όποτε ανοίγει το μπαούλο με τις αναμνήσεις μας , εμείς , οι αμετανόητα ρομαντικοί, θα έχουμε ένα δάκρυ να μας βρέχει το πρόσωπο καθώς θα κυλάει μέχρι κάτω, για τη ζωή που δε ζήσαμε. Για τη ζωή που αφήσαμε να γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας. Καλά να πάθουμε λοιπόν. Οι ανόητοι!

Η παλιά αλήθεια , καλά φυλαγμένη στο βάθος οδηγεί:

Καλύτερα να μετανιώνει κανείς για όσα έκανε , παρά για όσα δεν έκανε...