Έκει που μας χρωστούσανε...

«Απατεώνες στην οικογένεια του ευρώ» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου που εμφανίζεται και στο εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους της γερμανικής επιθεώρησης «Focus».

Σοκ! Δύο άξονες προβληματισμού υπάρχουν για το προκλητικό αυτό δημοσίευμα. Ο ένας έχει να κάνει με την ύβρη σε βάρος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού με τη παραποίηση στη φωτογραφία τους της Αφροδίτης της Μήλου σε αυτή την εντελώς άστοχη προσπάθεια διακωμώδησης μας. Ο άλλος είναι το κατά πόσον μπορεί να χαρακτηρίζεται ένα ολόκληρο έθνος... Προφανώς και τα δύο αποτελούν σκέψεις πολλών ανθρώπων από άλλες χώρες

Ουσιαστικά το παρελθόν μας δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που είμαστε εμείς σήμερα από πολιτισμική άποψη.

Αλλά, όπως αν σου βρίσουν το πατέρα που έχει φύγει από τη ζωή , θα αντιδράσεις, έτσι εφόσον και από τους προγόνους μας έχει μείνει ο απόηχος ενός πολιτισμού , ο οποίος παρ' όλο που είναι κτήμα όλης της οικουμένης , συνιστά εμάς σαν Έλληνες άμεσους ενδιαφερόμενους και κατ' επέκταση κληρονόμους αυτού του πολιτισμού και φορείς του, είναι απόλυτα λογικό και επακόλουθο, κάποιους πολίτες αυτής της χώρας να μας προσβάλλει.

Συμφωνώ ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι για τις επιλογές ζωής μας.Λαμόγια,ρουσφέτια και πολιτική αναδίδουν τη χείριστη δυσωδία.

Όμως μη μπερδεύεστε. Ο Έλληνας δεν είναι μόνο η λαμογιά. Απλά ο Έλληνας που είναι τίμιος , που δε κλέβει, που είναι υπεύθυνος , είναι άσημος. Δε προβάλλεται, δεν αναδεικνύεται , δεν "ακούγεται" , δε "φαίνεται". Και τείνει να εκλείψει ως είδος :)

Σε κάθε περίπτωση, όπως στην ιδιωτική μας ζωή προασπίζουμε τα ατομικά μας συμφέροντα , δε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια σε προσβολές του χείριστου είδους , ειδικά από χθεσινούς καταστροφείς πολιτισμών με καταστροφικές ιδεολογίες που δηλητηρίασαν και συνεχίζουν να δηλητηριάζουν τα μυαλά τόσων ανθρώπων. Ω , ναι! Αυτό ήταν χτύπημα κάτω από τη ζώνη . :) Δε συγκρίνεται όμως με το δικό τους ανήθικο χτύπημα στη παρούσα φάση.

Εν κατακλείδι, ΔΕΝ βρίζεις τον άλλο σε επίπεδο κρατών. ΔΕΝ χαρακτηρίζεις εντελώς ανεύθυνα ένα ολόκληρο έθνος ( προσοχή , όχι κράτος ! ) με άστοχα κοσμητικά επίθετα. ΔΕΝ ξεχνάς να είσαι κύριος , για να σε σέβονται σαν κύριο.

Φυσικά και δεν εκφράζει το επίσημο γερμανικό κράτος το δημοσίευμα αυτό, ή τουλάχιστον έτσι θα ήθελα να πιστεύω. Το κακό είναι είναι πως το πιστεύουν όλοι οι υπόλοιποι...

Κίτρινα τριαντάφυλλα.

Το θέμα του αποψινού post είναι πολύ θλιβερό. Θέλω να μιλήσω για όσους στέκονται απέναντι μας.

Απέναντι μας λοιπόν . Ποιοι είναι αυτοί όμως; Ποιοι είναι δηλαδή αυτοί που σε κάθε μας λέξη είναι έτοιμοι να φέρουν αντίλογο , σε κάθε μας βήμα μια τρικλοποδιά , σε κάθε μας πισωγύρισμα ένα αυτάρεσκο σάπιο χαμόγελο. Είναι αυτοί που δε μπορούν να δεχθούν ότι κάποιος άλλος είναι διαφορετικός από αυτούς , είναι αυτοί που ζηλεύουν τον καθένα και το κάθετι που στη σκέψη τους αποτελεί μια απειλή για τη δική τους ανωτερότητα , είναι αυτοί που δε χαίρονται με την επιτυχία των άλλων και τρέφονται, ζουν και αναπνέουν για να συγκρίνουν τη δική τους μίζερη ζωή με τις τυχόν αποτυχίες στη ζωή των άλλων. Είναι αυτοί που δε θέλουν να δουν κανένα να γίνεται καλύτερος τους και αρέσκονται να κατασκευάζουν εμπόδια αληθινά ή όχι , να τα βάζουν στο δρόμο των άλλων και να βλέπουν τη πτώση τους.

Πραγματικοί παλιάνθρωποι , πολλές φορές έχουν καταντήσει έτσι χωρίς να το θέλουν. Το κυνήγι της επιτυχίας τους έκανε σε κάποιο σημείο της πορείας τους να λησμονήσουν τι σημαίνει αξιοπρέπεια , αξιοκρατία ,αξιολόγηση και εν τέλει τι έχει αξία για τους ίδιους.
Πιθανόν αποτυχημένοι οι ίδιοι , πνίγονται σα τα ποντίκια που τα έχουν ρίξει στη θάλασσα , στην ιδέα της επιτυχίας των άλλων , μα ακόμα περισσότερο δυστυχώς , στην ιδέα της ευτυχίας των άλλων.

Ανικανοποίητοι από τη φύση τους , αδυνατούν να βρουν να πουν κάτι καλό για τους άλλους και η κριτική τους είναι πικρόχολη του χείριστου είδους και λαμβάνει τη μορφή του στυλ
''Καλό ήταν , αλλά...'' και ακολουθεί μια αμαξοστοιχεία απαξιωσης. Δε μπορούν αληθινά να αντιληφθούν και να να εκτιμήσουν κάτι το ωραιό ή καλό και ο μόνος λόγος κάποιου ίχνους θετικής αξιολόγησης, είναι για να ακολουθήσει μια σειρά από αρνητικά στοιχεία, για το θέμα ή το πρόσωπο το οποίο σχολιάζεται.

Τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν στη ζωή μας και τους αντιμετωπίζουμε καθημερινά , αλλά μαντέψτε τι: Είναι πιο σκληρό όταν γίνεται από ανθρώπους που εκτιμάμε , έχουμε σε υπόληψη ή ακόμη αγαπάμε. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν τη ζήλια. Το συναισθηματικό φορτίο γίνεται βαρύ για τον θιγόμενο και η μόνη φυσική επιλογή είναι η απαξίωση του ''απέναντι''στη συνείδηση του.

Αντίο για απόψε κριτές των πάντων...