"... Τι σημαίνουν αυτά; Μπήκες σε καράβι, ταξίδεψες, έφτασες. Κατέβα. Κι αν είναι για να πας σε άλλη ζωή, οι θεοί δε λείπουν από πουθενά - ούτε από κει...
... Μη σπαταλήσεις τη ζωή που σε μένει σε σκέψεις για τους άλλους, αν δεν τις αναγάγεις σε κάτι επωφελές για ολους. Γιατί θα στερηθείς κάποιο άλλο έργο...
... Μη περιπλανιέσαι πια. Ουτε τις σημειώσεις σου πρόκειται να διαβάσεις, ούτε τις πράξεις των αρχαίων Ρωμαίων και Ελλήνων ή τα αποσπάσματα που είχες επιλέξει και τα 'βαλες στην άκρη για τα γεράματα σου. Βιάσου να φτάσεις στον σκοπό, παράτα τις κούφιες ελπίδες και βοήθα τον εαυτό σου - αν σε νοιάζει ο εαυτός σου - οσο ακόμη μπορείς...
...Ξεφορτώσου την ιδέα που σχημάτισες, και θα ξεφορτωθείς και το "έπαθα κακό". Αν αρθεί το "επαθα κακό", θα αρθεί και το κακό...
... Με τη θέληση σου παραδώσου στη Κλωθώ και άφησε την να σε συνυφάνει με όσα και όποια πράγματα θέλει αυτή...
...Τα πάντα εφήμερα. και εκείνος που θυμάται κάτι, και αυτό το κάτι...
... Ένα ποτάμι, ένας χείμαρρος από συμβάντα είναι ο χρόνος ζωής του ανθρώπου, όπου το καθετί, μόλις πάει να φανεί, έχει κιόλας φύγει, κι ακολουθεί αμέσως κάτι άλλο, που κι αυτό θα παρασυρθεί...
... Σαν το ακρωτήρι να είσαι, που σπάνε πάνω του τα κύματα δίχως σταματημό. Εκείνο μένει βραχος, ενώ γύρω του τα φουσκωμένα νερά έρχεται η στιγμή που γαληνεύουν...
Ορθός, παρά να σε ορθώνουν..."
